4-C - SINIFIMIZDAN ANILAR

***!8 Mart Çanakkale Şehitlerini anıyoruz. Sabah ilk iki ders günün anlam ve önemini anlatarak ''Çanakkale Savaşını'' anlatan film izlettim. Ertesi gün bir öğrencim, ''Çanakkale'' filmi getirdi yine film izlerken daha iyi anlasınlar diye ara sıra filmi durdurup anlatıyorum. Bu arada Filmde seferberlik ilan edildi. Tüm babalar, abiler, yaşı küçük erkek çocuklar savaşa gidiyor. O arada Serdar korkuyla sordu. ''Öğretmenim savaş daha devam ediyor mu?'' Hemen filmi kapattım, Gerekli açıklamaları yaptım. Bu sefer, Salih ''Biz savaşa gideceğiz kızlar burda oturacak mı?'' Yine cephe gerisinde çalışan kadınları anlattım. Allah tekrar o günleri ülkemize yaşatmasın.

*** 2. sınıf, 1. dönemin son haftası, perşembe günü sabah 2-3 saatlik işim var. Yarım gün gelemeyeceğimi çocuklarıma söyledim. Karneden birgün önce olduğu için devamsızlık yapanlar vardı, soran velilerime gelmesinler dedim. Ben işlerimi hallettim okula geliyorum, öğlen teneffüsünde bahçede ona yakın erkek çocuklarım top oynuyor. Benim gelişimi görünce topu bırakıp hepsi arabanın peşinden koştu. Arabayı park etmemle kapının açılıp üzerime atlamaları bir oldu. Sarıldık çok özlemişler. Beraber sınıfa yürürken sürekli konuşuyorlar,''Öğretmenimmm.. sizi çok özledik, birdaha gitmeyin, masanızı sildik, kitaplarınızı yerleştirdik, hadi ders yapalım, problem çözelim vb.'' Bu çocukları nasıl bırakabilirim, Bende Onları çok seviyorum. Tatillerde özlüyorum. Onların bana verdiği bu manevi hazzı, sevgiyi, doyumu hiç birşey ile karşılaştıramam. (24 Ocak 2013)

** * SEVKAN BARAN(EFE BARAN TÜRKAY) Efe fıkra kitabı aldı onu okuyordu. Fıkra şöyle: "Öğretmen Ali'nin derste elma yediğini görünce derste birşeyler yememekle ilgili konuşma yapmış. Ali'ye; -Ali neden derste birşeyler yememeliyiz? diye sormuş. Ali cevap vermiş; - Çünkü öğretmenin de canı çekebilir." Ben de Efe'ye derste birşeyler yenilebilir mi diye sordum. Efe'nin verdiği cevap şuydu: - Yenilebilir ama öğretmene de vermek gerekir.:))

(02/11/2012)

** (30 Ekim 2012) Okul bitmiş kurs saati, çocuklarla bir masa başında test çözüyoruz. Sorulardan biri '' Öğrencilerin söylediği cümlelerden hangisinde yazım yanlışı vardır? '' Soruyu okuduk, cevap şıklarınıdan doğru olanı hemen buldular.( C -) Bugün 19 mayıs) C şıkkı yanlış diyorlar. Aferin çocuklar doğru. Peki neden yanlış, diye sordum. Mert, ''Sallıyor öğretmenim,, bugün günlerden 19 Mayıs değil ki .''

*Hayat Bilgisi dersinden yaptığım testten düşük not alan Mirza'ya, akşam annesi yaptığı hataları soruyor. Mirza hepsine doğru cevap veriyor. Fakat bir soruya yine yanlış cevap verince, annesi kızarak tekrar soruyor. '' Oğlum, Atatürk'e Kemal adını kim verdi? '' Mirza aynı kızgınlıkla cevap veriyor. '' Ne bileyim, benim adımı sen koydun. Onun adını da annesi koymuştur.'' Seni seviyorum Mirza'cığım.

*Ders Hayat Bilgisi. Konu: Sınıf Kuralları. Sınıfımızın Kuralları öğrencilerle beraber belirlendi. Doğru ve yanlış davranışlar üzerinde duruyoruz. Yanlış davranışların olduğu bir görsel açtım ekrana. Sırayla öğrenciler hataları bulup söylüyor. Bu arada ben Recep'e söz verdim. '' Recep resimdeki hataları sayar mısın?'' Recep başladı saymaya ''1, 2, 3, 4, 5,...'' Bu gülücükler de Recep'ime gelsin.

*Ders Hayat Bilgisi, Konu; Meslekleri Tanıyalım. Sırayla bildiğimiz, anne baba meslekleri, çevremizdeki kişilerin meslekleri tanıtıldı. Sonra ''Büyüyünce sen ne olmak istersin?'' sorusunu sordum. Nedenleriyle beraber çok güzel cevaplar geldi. Fakat M.Mustafa'nın ne olmak istediği bir türlü anlaşılamadı. Tekrar tekrar soruyorum marafor, puramator vb. cevaplar veriyor. Ama ne olmak istediğini bir türlü anlatamıyor. Sonra ''ne iş yapıyor? '' diye sordum. Hani insanı, çicekleri, hayvanları araştırıyorya işte ondan olacağım. Yine anlamadık. Öğretmenim ince, ince araştırıyor ya ondan olacağım. Benim oğlum PROFESÖR olacakmış. İnşallah bebeğim, seni seviyorum.

*Gökçe, yıldız öğrenci seçilmek için okadar uslu, okadar hanım hanımcık duruyor ki, nerdeyse derste söz vermesem konuşmayacak.

Derse aktif katılımını bekliyorum Gökçe'ciğim.(27/02/2012)

*Birgün sınıfa girdim, hepsi ayakta, karmaşa, her kafadan bir ses çıkıyor. Hepsini sakinleştirdim, yerlerine oturtdum, sonra sırayla söz alarak anlatmaya başladılar. Bu arada birisi durmadan ''öğretmenim ben yapmadım.'' diyor. Neredeyse tüm sıraların vida gizleme aparatları sökülmüş, hepsi birini şikayet ediyor. Dönüp baktım

''öğretmenim ben yapmadım diyen Başak kocaman gözlerini açmış, iki aparat saçına bir tane alnına, bir iki taneside üzerine yapışmış, hala aynı ses ''öğretmenim ben yapmadım''. Kim inanır sana Başak'cığım?(25/02/2012)

*Pantolon dar, hafifte göbek olunca düğmesini açmak zor oluyor. Serdar okulun ilk günleri sürekli tuvalete gitmeden düğme açtırmaya, dönüştede düğme ilikletmeye yanıma gelen erkek öğrencilerimden birisi. Birgün düğmesini ilikliyorum, oda bana ''Ne biçim yapmışlar, düzgün yapsalar ben yapabilirim.''' diyor. O sırada düğmeyi ilikledim, fermuarına elimi götürüyordum ki Serdar aniden elini uzattı ve kendisini geri çekerek ''Amann ben çekerim'' diyor. kahkahayı bastım.

*Karın ilk yağdığı gün çılgınlar gibi öğle arası oyun oynayıp, hertarafları, pantolonları, iç çamaşıları ıslanan sırayla ailelerini arayıp yedek kıyafet istediğim beş erkek öğrencimi beşlik simit gibi kalorifere oturtarak derse devam ettiğim gün. O hallerini neden çekmedim, herhalde veli ara, üstlerini çıkar vb. resmetmek aklıma gelmedi. Ama mutlu halleri aklımda. Tüm yaramazlıklarınızla seviyorum sizi.

*Okulların açıldığı ilkgün, tüm öğrencilerimiz okul kıyafetleriyle gelmişti. Okula uyum haftası bitmiş, anasınıfından ayrılmış, kendilerini belkide ilk kez özgür hissedecekleri gün. Hepsi çok heyecanlı. İlkkez tenefüste bahçeye çıkacaklar, özgürlüğün verdiği duyguyla ama biraz da ürkek koşup oynayacaklar. Havalar hala çok sıcak. Sadece tişört giymeleri yeterli olacaktı. Fakat üzerlerine okul montlarınıda giymiş vaziyette koşup-oynuyorlar ve terleyerek sınıfa geliyorlardı. Genellikle çocukların hepsi sözümü dinledi ve montlarını çıkarmıştı. Birisi boğazına kadar da fermuarını çekmiş terler yanaklarından akıyor. ''Oğlum çıkar terliyorsun.'' diyorum. ''Yok, kaybolur çıkarmam'' diyor. ''Kaybolmaz, bak arkadaşların montları askıda çıkar asayım.'' O hala yok diyor çıkarmıyor. Biraz fazla ısrar ettim herhalde ki en sonunda patladı '' Çıkarmıyacağım koybolur diyorum. Babam ne kadar zor para kazanıyor haberin var mı? Parası boşa mı gitsin?'' Babası öğlen gelene kadar o yavrum terleyerek oturdu da o montu çıkarmadı. Büyümüşte küçülmüş, her sözü kocaman adam gibi SERDARRR tanıdın mı kendini. Seni seviyorum hiç değişmezsin inşallah.

*Oturmasıyla, kalkmasıyla, konuşmasıyla, tüm tavır ve davranışlarıyla sınıfımızın küçük hanımefendisi Zuhalim, çocukluğunu doya doya yaşa bebeğim. Seni seviyorum.

* SEVKAN BARAN(EFE BARAN TÜRKAY), 28.02.2012
sevgili öğretmenim ben de evde geçen bir konuşmayı aktarayım. efe'ye bir gün diğer efe ile karışmıyormu isimleriniz aynı olunca öğretmen sana da mı efe diyor yoksa efe baran mı diyor diye sordum.efe, "anne sadece lokmanada efe baran diyor" diye cevap verdi ama anlamadım. oğlum lokmanın damı adı efe baran niye lokmana da efe baran diyor dedikçe hayır anne sadece lokmana da efe baran diye cevap veriyor. tabi ben anlamadıkça çocuk aynı cevabı veriyor.meğer sizin sadece yoklamada ona efe baran dediğinizi alatmaya çalışıyormuş. ama yoklama lokmana olunca ve sınıfta da lokman olunca işi çözmek bir hayli zor ve sonrası komik oldu.